با این که قدمت رشته تکنولوژی آموزشی به عنوان یک رشته تحصیلی در ایران به سال ۱۳۷۲ بر می گردد ولی به دلایل مختلف این رشته آنطور که باید و شاید شناخته شده نیست و مورد توجه واقع نشده است.
از سال ۹۱ وارد دنیای رشته تکنولوژی آموزشی شدم، هر چند شناخت خیلی ناقصی از این رشته داشتم ولی از همان ترم یک کارشناسی به لطف دو استاد خوشفکرم (دکتر علیرضا مقدم و دکتر سعید صفایی موحد) جذب این رشته شدم و متوجه شدم ریشه بسیاری از مسائل جامعه ما به آموزش بر می گردد و مسئله ها و خلا های زیادی در این حوزه وجود دارد. از همان موقع تصمیم گرفتم در این رشته ادامه تحصیل دهم و وارد حوزه های عملی این رشته شوم تا بتوانم دانسته هایم را در موقعیت های عملی بکار گیرم.
تعریف رشته تکنولوژی آموزش:
تعریف آکادمیک مورد توافق صاحب نظران تکنولوژی آموزشی را انجمن تکنولوژی و ارتباطات امریکا (AECT) ارائه کرده است که عبارت است از:
« تکنولوژی آموزشی عبارت است از نظریه و عمل طراحی، تهیه (تولید)، استفاده (کاربرد) مدریت و ارزشیابی فرایندها و منابع یادگیری »
تعاریف آکادمیک این رشته متعدد است،
در تعریفی ساده تر می توان گفت « تکنولوژی آموزشی یعنی بکارگیری آخرین یافته های علمی در زمینه یادگیری و آموزش برای اجرای ماهرانه تدریس و یادگیری »
و در تعریفی دیگر که بنده بیشتر از آن استفاده می کنم « مجموعه روش ها و ابزارهایی است که در فرایند آموزش استفاده می شود تا فراگیران سریعتر و راحتتر به اهداف آموزشی برسند»
دو نکته مهم در مورد رشته تکنولوژی آموزشی:
نکته اول: تکنولوژی آموزشی فراتر از بکارگیری وسایل و ابزارهای الکترونیکی در فرایند آموزشی است، گرچه ابزارها و فناوری های ارتباطی می تواند راندمان فعالیت های آموزشی را بالا ببرد اما هرگز جایگزین اجرای روش های متفکرانه و طراحی های دقیق نمی شوند. قطعا ابزار به تنهایی توانایی ایجاد تحول در نظام آموزشی را ندارد. بنابراین در تکنولوژی آموزشی تاکید اصلی بر انتخاب روش های منطقی و تحلیلی و بکارگیری آنها در موقعیت خاص است.
نکته دوم: کاربرد تکنولوژی آموزشی محدود به آموزش رسمی که در مدارس اتفاق می افتد نمی شود، بلکه هر جا آموزشی در میان است تکنولوژی آموزشی می تواند وارد شود. به عنوان مثال یک بازی که برای کودکان ۲ الی ۳ ساله طراحی شده است می تواند هدف آموزشی داشته باشد، سایتی که به مادران آموزش می دهد چگونه از نوزاد خود مراقبت کنند، اهداف آموزشی دارد. صفحه ای در شبکه های اجتماعی که به مخاطبان خود حرکات ورزشی خاص و تاثیر آنها بر عضلات را در قالب فیلم ارائه می دهد نیز هدف آموزشی دارد، از طرفی دیگر سازمانی که تصمیم میگیرد از طریق چندرسانه ای تعاملی کارمندانش را با یافته های جدید تخصصشان آشنا سازد نیز یک هدف آموزشی دارد.
بنابراین رسالت تکنولوژیست آموزشی این است که فرایند یادگیری را چه در آموزش های رسمی چه در آموزش های غیررسمی، با اجرای روش هایی متفکرانه به فرایندی موثرتر و پویاتر تبدیل کند.
